PARAMARIBO – De geur van pompea en floridawater mixt zich met smeri wiri. In een prapi is het geurige water waarmee bezoekers worden verwelkomd, gekleurd met blauwsel. Zoals op elke activiteit bij de sociaal-culturele organisatie Naks worden de handen van elke bezoeker ermee gewassen. Zondagmorgen komen de leden en sympathisanten in bosjes aangelopen en om twaalf uur uur ‘a dyeng dyen e loi’. Een koperen bel word geslagen en het tromgeroffel kondigt aan dat de samenkomst zal aanvangen.
De agidadron, een langgerekte drum, is ‘gekleed’ in een batik print stof en is door de spelers gewijd met pimba en bier. De handslagen op de apintie, de kwabangi met stokken, de agidadron met stok en hand vormen samen een intens indringend geluid. “De opodron is een oude traditionele ceremonie van drumspel dat gedaan werd op de vooravond voor eendu, een toneelspel. Dan werd er gebeden naar de voorouders, de Gronma, de Schepper en werd gevraagd om zegen zodat de du goed zou verlopen”, vertelt Darrel Geldorp lid van Naks.
Ubuntu
Deze oude ceremonie is speciaal voor de herdenking van het 75-jarig bestaan van NAKS, gebracht naar de 21ste eeuw om deze bijzondere tijd aan te kondigen. De Surinaamse vlag wordt met groot eerbetoon door drie agenten gehesen. En de Naks-vlag door drie leden onder apintiespel.
Voorzitter Siegmien Staphorst gaat kort in op de komende activiteiten die gedurende een jaar zullen worden gehouden. “We denken op deze dag aan oprichter Eugène Drenthe. Maar ook aan de anderen die hun krachten hebben gegeven zoals familie Baarn en alle anderen die ons zijn voor gegaan. Zij kunnen met trots naar ons kijken en zien dat het werk voortgang vindt.”
Zo zal er ook een lezing worden gehouden omtrent de ‘alla kondre prakseri’ die Drenthe voorstond. “We zijn een Afro-Surinaamse organisatie, maar we hebben altijd met anderen samengewerkt. We sterken onszelf als zwarten maar geloven dat we alleen door bundeling met elkaar en samenwerking met anderen, vooruit zullen komen.”
Op 4 mei, de eigenlijke verjaardag van Naks zal er een dankdienst worden gehouden gevolgd met een receptie voor genodigden en daarna een feestelijke koto dansi. Geldorp is reeds 22 jaar lid van Naks. “Ik wilde meer van de Afro-Surinaamse cultuur leren. Tijdens een Miss Alida zag ik mensen wintidansen en ik dacht ik wil nu echt meer hierover weten.”
Hij is echt gegroeid in de organisatie. “Het heeft me gevormd als mens, en tot een cultuurambassadeur.” Volgens Geldorp is er heel veel werk aan de winkel in de organisatie. “We werken nu aan ergfoedvastlegging, zang, dans, de kleding. We hebben echt wel mensen nodig, vrijwilligers, die willen helpen bij het vastleggen van ons erfgoed.”
