RECENT NOG HEEFT de Ware Tijd in een commentaar gesteld dat het er op lijkt dat de twee groot machten in de regering – VHP en Abop – steeds meer hun grenzen verleggen om te zien hoe ver de politieke verdraagzaamheid van de ander gaat. De nieuwste aanwijzing hiervoor wordt gegeven door de Vereniging van Economisten in Suriname in haar blad ‘VES Inzicht’. VES bekritiseert regelmatig, onderbouwd, de manier van aanpak van problemen door de regering zoals armoedebestrijding.
Volgens ‘VES Inzicht’ is de begroting van het Kabinet van de President binnen vijf maanden vanaf 1 oktober 2021 gestegen van SRD 261 miljoen naar SRD 465 miljoen, terwijl de begrotingen van het Kabinet van de vicepresident en van De Nationale Assemblee ongewijzigd blijven. Deze verhoging past niet bij een land dat gebukt gaat onder een pijnlijk IMF-programma.
Volgens VES is de post ‘Aanschaf goederen en diensten’ van het Kabinet van de President ook fors gestegen, met name door ‘buitenlandse reis- en verblijfkosten.’ Buitenlandse reizen moeten soms uit noodzaak, maar de vraag mag gesteld worden welk nationaal belang gediend wordt met de mammoet delegaties, waarbij vooral de reis naar Dubai met ministers, familieleden en vriendjes in het oog springt. En dit gebeurt terwijl voortdurend burgers worden opgeroepen de buikriem strakker aan te trekken.
Kinderbijslag wordt niet of zeer onregelmatig betaald en in sommige gevallen is er een achterstand van wel twee jaar! Een groot deel van de bevolking zakt steeds dieper weg in het moeras van niet uit te leggen prijsstijgingen. Dat goederen duurder worden is niet altijd te vermijden door ontwikkelingen in het buitenland waarop wij geen invloed hebben. Maar die ontwikkelingen kunnen enigszins gecompenseerd worden door lokaal handelaren, die ongebreidelde prijsstijgingen doorvoeren, aan te pakken. Zou dat ook komen door partijpolitieke belangen en heeft de recente benoeming van Rishma Kuldipsingh bij Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische innovatie daarmee te maken?
Opvallend is ook dat de president SRD 150 miljoen ter beschikking heeft voor armoedebestrijding via religieuze organisaties en ngo’s. Op het eerste gezicht een goed besluit is, maar waarom is deze taak niet toebedeeld aan het vak ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting dat door Abop wordt beheerd?
Het ministerie van Financiën en Planning stelde onlangs dat de overheid geen uitgaven die gedaan worden door politieke partijen zal financieren. Heel goed. Maar dan mag ook erop worden gerekend dat Achaibersing garandeert dat het aan het Kabinet van de President toegekende bedrag voor armoedebestrijding, inderdaad zal worden besteed als overheidsbijdrage en dat elke schijn van partijbemoeienis (VHP) zal worden vermeden. Niet zo lang geleden zijn in partijcentrum ‘De Olifant’ door de VHP zelf pakketten uitgedeeld onder het mom van een actie van de regering. Dan is het de vraag waarom toen niet voor een neutrale distributieplek is gekozen. De VHP wijst keer op keer beschuldigend naar Abop. Zou dit misschien zijn om de aandacht af te leiden van politieke beslissingen die haar ten goede komen? Ze worden mogelijk met de juiste omschrijving gepresenteerd als beleidsbesluit en de juiste mensen zetten hun handtekening mogelijk op de juiste plaats en lachen in hun vuistje.
