COMMENTAAR: Het gaat niet om geld
16/10/2020 12:00
DEZER DAGEN WORDT de samenleving flink beziggehouden door de zoveelste controversiële benoeming van de echtgenote van de president in een administratief-bestuurlijke functie. Per circulaire werden medewerkers van het kabinet van de president onlangs
geïnformeerd dat Mellisa Santokhi-Seenacherry is aangesteld als algemeen directeur van het kabinet van de president. Dit wordt de hoogste administratieve functie op voornoemde overheidsafdeling. Intussen is de algemene verontwaardiging omgeslagen in massale bespotting op voornamelijk sociale media. Er wordt op zijn Surinaams gezegd letterlijk kiek genomen, fatu gebroken op de first lady. Daarbij verdwijnen haar competenties volledig op de achtergrond.
Deze ontwikkeling zouden we juist nu niet moeten hebben. Het is
niet goed voor de persoon en ook niet voor het land. En zeker niet
voor de functie van First Lady, die steeds met waardigheid is
vervuld door de wederhelften van vorige presidenten. Waar de
president als staatshoofd en regeringsleider zich bezighoudt met de
harde politiek-bestuurlijke aangelegenheden was zijn eega steeds
het gezicht en de trekker van het humanitaire- en
liefdadigheidsbeleid van de regering. Voor de first lady is er
zoveel meer te doen dan alleen af en toe een lintje te knippen bij
de openstelling van een sociale instelling, kantoor of bedrijf of
het opspelden van een decoratie.
Er zijn voldoende sociaal-maatschappelijke issues en thema's die
ze als hoofd van het Bureau van de first lady zou kunnen aanpakken.
Voorkomen moet worden dat door rechtstreekse betrokkenheid bij het
politiek-bestuurlijke de status van first lady glans en cachet zal
verliezen, omdat deze zich door bemoeienis met politieke zaken
doelwit kan maken van politieke tegenstanders. Dat moet te allen
tijde voorkomen worden. Laat het trouwens duidelijk zijn dat de
functie van first lady geen benoeming, maar volgens de resolutie
waarin deze functie is vastgelegd, een automatische positie is
vanwege het feit dat de persoon gehuwd is met het staatshoofd.
Van de nieuwe leiders wordt inspirerend beleid verwacht, waarbij
hoge moreel-ethische standaarden en behoorlijk bestuur de boventoon
voeren. Niet omdat er geen wettelijk verbod bestaat, is een
bepaalde benoeming of aanstelling per definitie geoorloofd. Het
kennelijk belangrijkste argument van het staatshoofd om zijn vrouw
te benoemen, is dat zij het werk doet zonder een financiële
vergoeding of salaris daarvoor te krijgen. Maar daar gaat het nou
net niet om. In deze hele kwestie draait het helemaal niet om geld.
Het gaat om de verkeerde moreel-ethische houding die wordt
gedemonstreerd, terwijl het volk anders en beter was beloofd.
Duidelijk is dat het benoemingenbeleid van president Chan
Santokhi nu al niet meer serieus wordt genomen. De
kronkelredeneringen die worden gedebiteerd om benoemingen te
verdedigen worden niet als zoete koek geslikt door de samenleving.
Santokhi had als oppositieleider felle kritiek wanneer president
Bouterse weer eens iemand uit zijn vrienden- of familiekring in een
belangrijke functie had benoemd. Nu hij zelf in de positie van
Bouterse zit, doet Santokhi het op dit stuk eigenlijk vele malen
erger en stoort hij zich kennelijk niet aan de afkeuring die door
de samenleving hierover wordt uitgesproken. Het is nog niet te laat
dat er vanaf nu een andere koers wordt gevaren.
Gerelateerde artikelen