Kasekodansschool voor behoud cultureel erfgoed
27/09/2020 17:07
-
Tascha Aveloo
Louise Eduard-Naarden
Foto: Harvey Lisse
PARAMARIBO -
Louise Eduard-Naarden is van jongs af aan sterk beïnvloed geworden door muziek. De getalenteerde zangeres groeide op in een muzikaal gezin, dat vooral in het weekend veel muziek afdraaide, variërend van salsa, reggae, soul, kaseko tot gospel. “Ik genoot intens daarvan, maar ook van mijn vader, Eduard Naarden, die dagelijks zijn gitaar bespeelde.”
Het is dus niet vreemd dat ze intussen een eigen
kasekodansschool heeft opgezet. Het idee ontstond in 2012 door een
ingeving. "Wanneer ik zie hoe mensen kaseko dansen, ben ik nooit
tevreden, omdat ik meer potentie zie in beweging. Men danst
minutenlang dezelfde pasjes. Ik vind dat eentonig." Ze heeft daarom
op feestjes, tijdens het dansen, al enkele andere pasjes
uitgeprobeerd. "Tijdens mijn reis door YouTube heb ik
gezien hoe er van eenvoudige danspasjes, geweldige choreografieën
zijn gemaakt. De synchronisatie, arm-, been-, voet- en
handbeweging, is heel belangrijk. Ik dacht toen 'waarom kan het bij
de kasekodans niet?'" Tijdens Carifesta ontbrak er volgens haar ook
een goede presentatie van de kasekodans. "Andere landen dragen hun
dansvormen uit, omdat ze weten wat die betekenen."
Het doel van de kasekoschool is om de nieuwe kasekodans
'Kasekomoi' te introduceren. "Ik geloof dat de school zal bijdragen
aan de verdieping van de dans en eveneens zal zorgen voor behoud
van het cultureel erfgoed. Dit is belangrijk, omdat het huidige
generaties een beeld geeft van het verleden en bijdraagt aan de
culturele identiteit. Hiermee wordt er een unieke dans gecreëerd,
waarmee wij het land internationaal kunnen uitdragen", licht
Eduard-Naarden haar visie toe.
Eenieder mag zich inschrijven ongeacht ras. "De school is voor
iedereen die meer wil weten over de kasekodans en ook de nieuwe
danspasjes wil aanleren. Verder bieden wij kasekojazz aan en
advanced klassen voor professionele dansers." Er zal voornamelijk
in groepen worden gewerkt en tijdens de lessen zal er
achtergrondinformatie over de muziek worden verschaft. Ook zullen
er opwarmings- en losmaakoefeningen worden gedaan om de
flexibiliteit en conditie op peil te houden. Vanwege de Covid-19-
situatie kunnen de lessen nog niet aanvangen, maar inschrijving kan
alvast via de Stichting Poku Koloku.
Eduard-Naarden houdt van goede kasekomuziek. 'Switi fu libi na
kori kori' van Orchestra Tropical en 'Als je mij een vingertje
wijst' van Master Blaster, zijn twee klassiekers, waar ze graag
naar luistert. Nu is haar favoriete band Sabakoe. Een duik in het
verleden toont haar veelzijdigheid. Haar zangtalent werd ontdekt op
de Maria Hartmannschool. Van 1987 tot 1991 zat zij op de Joop van
Alen-balletschool. "Ik behoorde tot één van de vergevorderde
studenten, dus begon ik op mijn achtste met professioneel dansen.'
Daarnaast was ze lid van de r&b-dansgroep SWS en van Dance the
Wall Down Ministries, volgde ze een marron- en hiphopdanscursus bij
CCS en beoefende de contemporary dans bij Artlab.
In 2000 nam Eduard-Naarden deel aan een cultureel dansfestival
in Frans-Guyana, waar ze de kasekodans heeft uitgedragen. Zeventien
jaar daarna studeerde zij cum laude af als eerste vrouw van het
Surinaams Conservatorium, waar zij muziek studeerde met als
hoofdvak zang. Het was voor Eduard-Naarden een kinderwens, die in
vervulling ging. "Het was mijn droom. Als de juffrouw vroeg:
'Louise, wat wil je worden?' was mijn antwoord altijd 'ik wil
zangeres worden als Whitney Houston'." Naar gelang de jaren
verstreken, veranderde haar droom en wilde ze als Perry Mason
worden, een advocaat, die mensen in benarde situaties juridisch
bijstond. Muziek verdween daardoor naar de achtergrond. In 2009
studeerde zij als jurist af aan de Anton de Kom Universiteit en
kreeg de titel meester in de rechten.
Eduard-Naarden kon geen baan vinden en schreef zich in voor een
muziekcursus te Ons Erf. "Daar hebben twee Nederlandse zangeressen,
nu mijn vriendinnen, mijn zangtalent doen herleven. Suzanne
Brunings bracht me terug op het podium en vanaf toen liet muziek
mij niet meer los. Toen het Conservatorium in 2011 haar deuren
opende, greep ik meteen de kans. Na twee jaar gestudeerd en gewerkt
te hebben, diende ik mijn ontslagbrief bij het ministerie van
Justitie en Politie in en richtte mij volledig op de
muziekindustrie." Op het Conservatorium leerde zij van haar mentor,
Alida Neslo, dat zang en dans onlosmakelijk aan elkaar verbonden
zijn. Zij verzorgde het vak bewegingsleer. "Door dit vak ben ik
veel meer te weten gekomen over beweging en andere culturele
dansvormen. Het heeft me nieuwsgierig gemaakt en ik ben via YouTube
meer te weten gekomen over andere culturele dansvormen."
