COLUMN: Oliedom
06/04/2020 14:00
-
Von Zeggen
Giwani Zeggen
Niet aan de orde! Dat was min of meer het antwoord van minister Akiemboto kort na de aankondiging van de eerste olievondst voor de kust van Suriname. Het gerucht deed de ronde dat de regering de aandelen in Blok 58 wilde verkopen. Niet zo raar voor een regering die richting een verkiezing gaat en min of meer geen geld meer heeft. Helemaal gerust was ik, toen ik kort daarna de Staatsolie-directeur hoorde die zei dat een verkoop helemaal niet mogelijk was, omdat niet eens duidelijk is hoeveel olie er precies in de put zit. Dat weten wij overigens nog steeds niet.
Inmiddels is er weer ruimte voor ongerustheid. Het schijnt dat
de regering met een Chinees bedrijf heeft gesproken over
Staatsolie. Zeker nu er een tweede significante vondst is gedaan,
snap ik dat er ontzettend veel belangstelling is voor Blok 58 in
het bijzonder, maar voor Staatsolie als bedrijf in het algemeen. Of
misschien is het juist omgekeerd. Hoe het ook zij, er zullen een
hoop jongens en meisjes met geld en mooie verhalen langskomen. En
met de verkiezingen in aantocht en een regering die als een junk op
zoek is naar geld, is mijn bezorgdheid alleszins te begrijpen, neem
ik aan.
Er zou zelfs een Memorandum of Onderstanding, een MoU, in
concept zijn. En als ik dat 'woord' hoor, breekt het angstzweet mij
uit. De uitverkoop van Suriname aan de Alcoa begon ook met een MoU.
Weet u nog? Die ene die door de totale assemblee naar de prullenbak
werd verkreukeld en in de prullenbak werd gegooid. Omdat het niet
het Surinaams belang voorop zou stellen, maar dat van de
multinational. Een MoU die uit de prullenbank werd gehaald door de
regering en Alcoa, glad werd gestreken en door de strot van de
Surinaamse bevolking werd geduwd.
En eerlijk. Een eventuele verkoop van aandelen Staatsolie zou
niet eens zo een gek idee zijn. Het bedrijf heeft dat geld zelfs
nodig om zich door te onwikkelen, om het maar even in mijn eigen
woorden te zeggen. Iemand legde het mij zo uit: Giwani, je kunt
beter zestig procent aandelen hebben van een taart met een diameter
van 50 meter, dan honderd procent eigenaar zijn van een koekje met
een diameter van 15 centimeter. En dat snap ik volkomen. Alleen,
laten wij dan eerst proberen een deel van het benodigde geld op te
halen bij Surinamers en vooral niet weer bij het buitenland op de
eerste plaats.
Nog belangrijker. Een dergelijk besluit kan niet worden genomen
door een uittredende coalitie. Al helemaal niet als wij nu al weten
dat de coalitie zal wijzigen. Daarmee bedoel ik: de NDP zal niet
meer de meerderheid in De Nationale Assemblee hebben. Het zou elke
regering sieren een aantal kwesties, zo kort voor de stembusgang,
tot controversiële onderwerpen te verklaren waarover voor de
verkiezingen geen besluiten worden genomen. Zo gaat dat in een
volwassen democratie. Alleen hebben we nu allesbehalve volwassen
democraten aan het roer. Oké, volwassen zijn ze wel.
Dat de directeur van Staatsolie in het weekeinde heeft gesteld
dat er van een verkoop geen sprake is wat hem betreft, doet mij
goed. Alleen zijn toevoeging dat hij zich daarin gesteund weet door
met name de president, maakte dat alle hoop als sneeuw voor de zon
verdween. Wat is het woord van onze president waard? Bouterse is
een politicus. En politici, vooral in Suriname, denken niet verder
dan de volgende verkiezing en de overwinning. En daar zal alles
voor moeten wijken. Ook een directeur die weigert mee te
werken.
Het zal mij dus niet verbazen als wij een herhaling krijgen van
zetten. En dat zoals werd geprobeerd met Eddy Jharap in de jaren
'90 van de vorige eeuw, er binnenkort 'breaking news' komt: Rudolf
Elias ontheven door raad van commissarissen. Het zou natuurlijk
oliedom zijn!
giwani@hotmail.com
Gerelateerde artikelen