COMMENTAAR: Vreemde eierschaarste
18/07/2019 12:00
EIEREN ZIJN MOMENTEEL peperduur. Een ei kost nu minstens SRD 2, terwijl dat enkele maanden geleden nog SRD 1,25 was. Prijzen van agrarische producten fluctueren als gevolg van vraag en aanbod. Dat is ook het geval met eieren: het is altijd normaal geweest dat deze in de aanloop naar hoogtijdagen zoals Pasen en Kerst iets duurder werden. Dat heet marktwerking.
Maar de huidige stijging is absurd. De verklaring die de
eierproducenten eerst gaven voor de huidige schaarste, is dat door
de weersomstandigheden van de afgelopen maanden de kippen minder
hebben gelegd en ze bijgevoerd moesten worden. Dit zou de reden
zijn voor de hogere prijzen.
Dat klonk niet logisch, want de weersomstandigheden van dit jaar
verschillen niet veel van die in voorgaande jaren. Uiteindelijk
kwam de aap uit de mouw: een groot deel van de Surinaamse eieren
verdwijnt via smokkel naar Frans-Guyana, waar ze meer opleveren.
Hierdoor zijn er te weinig eieren voor de lokale markt.
Echter, de eierproducenten lopen het risico dat als de schaarste
nog veel langer duurt, een slimme ondernemer gaat importeren. En
waarschijnlijk nog goedkoper en misschien ook van betere kwaliteit,
waardoor de lokale leveranciers hun monopoliepositie verliezen en
mogelijk zelfs volledig uit de markt worden geprijsd.
Dat is in het verleden, weliswaar door heel andere
omstandigheden, gebeurd met kippenvlees. Toen daar in de jaren
tachtig schaarste aan ontstond, speelde onder andere Dilip Sardjoe
daarop in door Amerikaanse boutjes in te voeren en daar kapitalen
mee te verdienen. Dat de boutjes komen van de met hormonen
volgespoten plofkippen die de Amerikanen zelf niet willen eten,
deert de Surinaamse consument niet.
Ze zijn een stuk goedkoper dan de lokaal gekweekte kip en zijn
er in overvloed. De klaagzang van onze boeren dat ze daar niet
tegen kunnen concurreren, heeft weinig uitgehaald. Zelfs de
verhoging vorig jaar van het invoerrecht op kip, heeft nauwelijks
effect gehad. En dus slagen de producenten er maar moeizaam in hun
plekje op de markt terug te winnen.
Een gewaarschuwde boer zou met deze ervaring in gedachten
voorzichtig te werk moeten gaan. In dit geval de eierboer die zijn
handel nu grotendeels in Frans-Guyana afzet en zich over de ruggen
van de lokale consument in de handen wrijft. Die boer moet in de
toekomst niet gaan klagen dat hij zijn eieren niet meer in Suriname
kwijt kan omdat consumenten de importeieren massaal hebben
omarmd.
Gerelateerde artikelen